روزی یکی از دوستان در مورد یک آقای مهندس با سابقه که قصد مهاجرت از کشور را داشت خاطره ای برایم تعریف کرد که به نظرم رسید به عنوان اولین پست بد نباشد که تعریف کنم. ماجرا از این قرار بود که در فرودگاه مهرآباد به یکی از جواهرات خانم ایشان توسط مامور فرودگاه ایراد گرفته می شود و انطور بیان می شود که خارج کردن این قطعه جواهر از کشور ممنوع می باشد. خانم آقای مهندس هم کلیه طلاهایی را که همراه داشته درآورده و روی میز مامور فرودگاه قرار می دهد و می گوید:"این طلاها برای من ارزشی ندارند چون من دارم یک مغز را از کشور خارج می کنم. من در مدت کوتاهی همه این طلاها را بدست خواهم آورد ولی شما برای اینکه یک مهندس مثل همسر من بدست بیاورید باید حداقل 35 سال سرمایه گذاری و صبر کنید." .